Vier dagen in de boerenkiel

Mijn eerste carnavals herinnering gaat terug naar 1986, toen ik als 8 jarig meisje met m’n ouders mee mocht naar buurthuis de Baten. Verkleed als Chinese serveerster dook ik bij “de Bateniers” het kindercarnaval in. Het zaadje was geplant, maar het duurde tot 1995 tot het echt tot bloei kwam.

Toen kreeg ik namelijk een weekendbaantje in Hotel/Restaurant Epping en moest ik tijdens de carnaval werken. Carnavallen in serveerstersschort had ik al geoefend, dus ik was er klaar voor. Wat ik precies kon verwachten wist ik niet, maar ik leerde snel en ik vond het GEWELDIG. Als mijn dienst erop zat kleedde ik me snel om en werd ik opgehaald om de Voorstraat in te gaan. Door bij de zus en zwager van Rob (die later mijn man werd) in de souterrain op de Voorstraat te slapen, konden we zo lang door feesten als we wilden. Vier dagen in de boerenkiel werden die jaren altijd wel gehaald.

We maken een sprong naar 2001. Inmiddels had ik een grote mensenbaan gekregen in het onderwijs en was mijn carnavalszaterdag niet meer gevuld met glazenlopen bij Epping. Ruimte dus voor een nieuwe invulling. Samen met Rob ging ik meelopen in de carnavalsoptocht. We sloten ons aan bij de Jump/IJvo groep en na weken knutselen liepen we als zeemeerminnen door de stad. Tegenwoordig is de Jump eraf gevallen en loop ik onder de naam IJVO al zo’n 20 jaar mee. Heerlijk om zo al rond november bezig te zijn met carnaval. Lekker klussen, kleding maken, slogans bedenken en vooral samen plezier maken.

Keukendeur 

Hofdame Mieke kende ik al via de kerk en de IJVO, maar we zijn pas samen carnaval gaan vieren toen ze verkering kreeg met het broertje van Rob. Vanaf dat moment gingen we met zijn vieren (en nog heel veel anderen) de Voorstraat in. De mannen waren meer van het dweilen en wij bleven liever in 1 kroeg zwieren met onze rokken. Omdat Mieke ook in het onderwijs zit, gebeurde het regelmatig dat we samen op pad gingen. Wij hadden wel vakantie en de mannen moesten gewoon werken op de maandag. Mooie avonturen hebben we samen beleefd en daar mogen er nog heel veel bij komen.

De carnaval van 2018 was o.a voor ons een hele zware en dubbele. We moesten het feest gaan vieren zonder Rob. Van Mieke kreeg ik een mooie tekst om op de keukendeur te plakken; “Wat er bij ons toch ooit gebeuren zal. We vieren altijd carnaval!”

En zo is het! Dit jaar wordt vast ook weer een carnaval om nooit te vergeten. Trots ben ik dat ik als eerste slotvrouw voor mag gaan tijdens carnaval in Apestad 2024. Tegelijk ook heel dankbaar dat ik dat mag doen met Mieke als mijn hofdame. We gaan er een geweldig feest van maken!

 Ruimtevaartbaan

Als kind ben ik opgegroeid op de Ruimtevaartbaan. Vroeger gingen we dan ook altijd even kijken bij de optocht die voor de deur startte. Maar echt carnavallen deden wij thuis niet. Zelf ben ik de carnavalswereld ingedoken toen ik een relatie kreeg met Martin (mijn man). Ik had al snel de smaak van het carnavallen te pakken en deed volop mee. Wat carnaval voor mij zo leuk maakt, is de gezelligheid en de saamhorigheid. Iedereen heeft hetzelfde doel, namelijk een leuk feest maken met elkaar. 

Juf met hoofdletter J

Ik woon met mijn man en twee kinderen natuurlijk in IJsselstein. Ik vind het leuk om af te spreken met vrienden,  musea te bezoeken, spelletjes te spelen en een leuk feest/concert sla ik ook niet over. In de laatste week van de zomervakantie ben ik op het IJVO terrein te vinden. Verder werk ik drie dagen in het basisonderwijs als leerkracht in groep 4/5. 
 Ik vind het een eer om dit jaar als hofdame carnaval te mogen vieren en beleven. En ik hoop jullie deze carnaval te zien in Apestad.